نون و القلم

درود بر آنان که خواننده‌ی دست خط منند!

روزگاری حوالی 7-6 سال پیش ، دفترچه ی دست‌خط من و بسیاری دیگر از دوستانی که می‌نوشتند و خوب هم می‌نوشتند همین وبلاگ‌ها و به اصطلاح ما فارسی دوستان"تارنگار"ها بود.

کم کم آشوب شبکه‌های اجتماعی دل‌ها و زندگی‌هایمان را گرفت و ما هم شدیم از عوام.

دروغتان نگویم ، عادت عکس گذاشتن و لایک جمع کردن و هی نخوانده ادای خواننده‌ها را درآوردن ما را هم گرفت!

زمان گذشت و نشستم پشت سرم را نگریستم. 

دیدم چه عقب گردی داشته‌ام ...

 چه روزها که از دست رفته است در هجوم همین حرکت‌های توده‌ای .زیر چهره‌ی دلربای تکنولوژی ما چه قامتی از زندگیمان خم کردیم.

داستان بازگشت من به دنیای وب نویسی همین بود.

دلم برای آن‌روزها تنگ شده است برای همان دغدغه‌ها. برای نابیِ همان خواننده‌ها که اگرچه کم بودند ولی هرکدام بر من دری به دریایی می‌گشودند و مرا رشد دادند .من دست‌پروده‌ی زمانم و یکی دو تن از دوستانی که در راه قلم برایم پدری کردند.

امید آن‌که قلممان استوار شود 

بی آن‌که قامتی خم کنیم...